Daar mag je me voor wakker maken: 'IJS...!'

Ook bij het ijsje lijkt consumeren, omzetdrive, ‘blurren’ en ‘nudgen’ en het samenstellen van producten en diensten vreemde vormen aan te nemen. De relatie tussen het koele hoofd, het lekkere, het echte ambacht en de grootgrutters.

IJs

De weerberichten gaan de goede kant op. We plannen al weer veel vakanties en we dromen al van zo'n lekker ambachjtelijk ijsje. De grote vraag is ook bij ijsjes: 'hoe ambachtelijk zijn ze echt'? De echte Italiaanse ijsmaker noemt zijn ijs geen 'ijssalon-ijs'. De grootgrutters en de kleine fabriekjes weten er 'wel' raad mee.

Water, poeders, wat toevoegingen en een basis ijssalonijs is geboren. Uit wat andere zakken en bussen een nieuwe emulsie samenstellen, en de swirls en toppings ontstaan.

De echte Italaanse ijssalon is lastig te vinden. In Ialië kennen ze ongeveer 30.000 ijssalons, waarvan blijkbaar slechts 10% op enige wijze ambachtelijk produceren.

In Nederland kennen we een vreemde vertaling van hollandse producten in veel verpakking met de mooiste teksten die we blijkbaar massaal uit de supermarkt slepen om op een tafel uit te stallen (in of uit de verpakking).

Hoe zat het ook al weer met die 'bieten'....?

Kijk de uitzending: IJS...!

En lees hier meer over IJS...

Facility Management

Een mooi verhaal over producten en consumptie. De consumptie die veelal door marketing gedreven wordt. Meer welvaart is/was het doel. Maar in deze tijdgeest moetern we toch gaan voor Welzijn in plaats van Welvaart. Van consumeren naar consuminderen. Tevreden zijn met goed en wat minder. Een nadenker.

Denk ook eens aan de parallel met de zaken die we binnen het facilitaire werkveld bieden aan gasten en eindgebruikers en wat we hoe waar inkopen en/of laten leveren door onze leveranciers of FM- en TFM-aanbieders. En dan heb ik het over alle producten, van gebouw, inrichting en alle zaken rond mens en faciliteiten, ook dat lekkerre ijsje!

Hoe zit het met jouw productenpalet dat je aanbiedt aan die eindgebruiker? Ken je de samenstelling, de herkomst, het etiket en de bijsluiter van de koffie, de bekleding of het bouwmateriaal? Welke waarde leveren we nu en wat wil die eindgebruiker eigenlijk, en wat is hij onderweg en thuis gewend. Je zult verbaasd zijn van de verschillen.

Ik gun ieder bedrijf zijn eigen deskundige ‘voedselleverancier’! Of is ‘faciliteitenarchitect’ het goede woord…?

Laten we vooral echte waarde en gevoel betrekken bij keuzes in al die unieke dingen die we mogen doen. Geen confectie, maar maatwerk…!